La progreso - O progresso

Hodiaŭ mi eliris, por decidi temon por skribi poste, mi povus paroli pri la belaĵoj kiuj Dio donas al ni ĉiutage, sed tio ja estas tro parolata, mi povus paroli pri la malbonaĵoj kiuj ni, homoj, faris unu al aliaj, sed tio ankaŭ ja estas tro parolata, ĉu amo? Ĉu esperanto? Ĉu senkulpeco de la infanoj? Mi ne sciis... do, mi decidis marŝi, tra la stratoj, tra la montoj, tra la arbaroj...

Kaj mi vidis, en la stratoj, riĉaj homoj, kiuj vestis socialajn vestojn, kiuj parolis per iliaj novaj poŝtelefonoj, kaj mi demandis al unu el ili, kiel li ekhavis ĉion tion, kaj li respondis: “La progreso donis ĝi al mi!”, kaj malriĉuloj ankaŭ, kiuj vestis vestaĉojn, kaj mi demandis al unu el ili: “Kiu faris tion al ili” kaj li respondis “La progreso faris...”.

Tra la montoj mi vidis belan urboparteton, kun ĝiaj tre altaj konstruaĵoj, monumentojn, kaj mi pensis “Kia belegaĵoj faris la progreson”, kaj apud ĝi, mi vidis grandan domaĉaron, kaj infanoj ludantaj per iliaj pilkoj, sed tre maldikaj, pro la malsato eble, kaj mi pensis “kio la progreso faris kun tiujn ĉi infanoj”.

Kaj fine, tra la arbaroj... mi marŝis tre malmulte inter ĝi, ĉar mi ekvidis iuj homoj, kaj mi iris al ili, sed mi subite pentis... mi ploris poste kiam mi vidis virojn kiujn tranĉis arbojn… mi diris al ili: Kial vi faras tion? Kaj unu el ili respondi al mi: por la progreso!

Hoje saí para decidir um tema para escrever depois, eu poderia falar sobre as coisas belas que Deus nos dá todo dia, mas isso de fato é falado demais, poderia falar sobre as coisas ruins que nós, homens, fizemos um para os outros, mas isso também pois, é falado demasiadamente, amor? Esperanto? A inocência das crianças? Eu não sabia... então, decidi caminhar, através das estradas, por entre os montes, pelas florestas...

E vi, nas estradas, pessoas ricas que vestiam roupas sociais, que falavam com seus novos celulares, e eu perguntei à um deles, como ele conseguiu tudo aquilo, e ele me respondeu: “o progresso me deu!”, e pobres também, que vestiam roupas sujas, rasgadas, e eu perguntei à um deles: “quem fez isso com eles” e ele respondeu “o progresso fez...”.

Através dos montes eu vi um belo bairrinho, com suas construções altas, monumentos, e eu pensei “que coisas bonitas fez o progresso”, e ao lado desta parte, vi uma grande favela, e crianças brincando com suas bolas, porém muito magras, pela fome talvez, e eu pensei “o que o progresso fez com estas crianças”.

E finalmente, pelas florestas... caminhei muito pouco dentro dela, pois avistei algumas pessoas, e fui até elas, porém subitamente me arrependi... chorei depois que eu vi homens cortando árvores... disse à eles: Por que motivo fazem isto? E um deles me respondeu: pelo progresso!